W tym dniu na Mszy śpiewać będzie wielu kantorów, którzy utworzą scholę, a po Mszy odbędzie się spotkanie z udziałem kantorów i wszystkich chętnych poświęcone chorałowi. Na pewno nie zabraknie czasu na zadawanie pytań specjalistom od tego śpiewu.

Swoją obecność zapowiedzieli Sławomir Witkowski, główny kantor jamneński oraz śpiewacy z prowadzonej przez niego Scholi Cantorum Minorum Chosoviensis w Chorzowie, poza tym Marcin Bornus-Szczyciński i Paweł Szczyciński z Zalesia Górnego pod Warszawą i Jan Gołaski z Poznania.

Od dwóch lat niedzielne i świąteczne Msze Święte o godz. 16 na Jamnej, odprawiane w tradycyjnej formie (tzw. ryt trydencki), wzbogaca regularnie śpiew gregoriański. Godne uwagi jest to, że należy on do liturgii, a nie jest jedynie jej "oprawą".

Kościół uznaje go bowiem, jak mówi soborowa konstytucja o liturgii, za „śpiew własny liturgii rzymskiej”. „Stąd też – mówi dalej Sobór – w czynnościach liturgicznych powinien on otrzymać, wśród innych równych, miejsce pierwsze (principem locum)”. Tyle ostatni Sobór. Praktyka poszła jednak w przeciwną stronę – chorał znikł z kościołów i stał się nieznany.

Nadal pozostaje przecież skarbem, którego niczym nie da się zastąpić (podobnie jak nikim nie da się zastąpić własnej matki!) i który domaga się praktykowania: w liturgii jako jej wewnętrzna część, a nie poza nią, regularnie, nie zaś rzadko i od wielkiego dzwonu, i na najwyższym możliwym poziomie, a to można osiągnąć i utrzymać tylko w śpiewie zawodowym.

Jamna, za co należy się Panu Bogu i Jego Matce wielkie i niekończące się dziękczynienie, stała się miejscem, w którym śpiew gregoriański brzmi na Mszy Świętej regularnie co tydzień (lub częściej) i to w sposób naznaczony biegłością i umiejętnością. Przyczynia się do tego ofiarność wielu osób, wspierających dzieło chorału w jamneńskim sanktuarium.