Sam byłem uczestnikiem podobnych wydarzeń i dzisiaj teskni mi się do tych podróży autobusem, kiedy zmartwieniem człowieka było to, czy uda się ominąć jakąś "wtopę", czy kolejny dzień trzeba będzie zaliczyć do średnio udanych. Dzisiaj bawią mnie cudowne metody omijania konkretnych lekcji, zajmowanie się wszystkim, tylko nie tym, co powinien robić uczeń.

Zawsze twierdziłem, że co jak co, ale szkołę wybrałem rewelacyjną i zawsze będę do niej wracał. Przekonanie zostało, gorzej z powrotami w stare mury. Brak czasu spowodował całkiem inne relacje niż myślałem. Ale nic straconego, może kiedyś nadrobię.

Widać jednak zmianę pokoleń. Co ciekawe zmianę zauważyli chyba wszyscy. Ile razy bym nie rozmawiał ze swoimi znajomymi, każdy mówi o nagłej przemianie w zachowaniu ludzi młodych. Inaczej wygląda podejście do codzienności, niekiedy ucieka gdzieś poszanowanie dla funkcji nauczyciela, które w liceum powinno być święte. Zawsze mi powtarzano: "Lubić mnie nie musisz, szanować powinieneś".. I pod tym stwierdzeniem podpisuję się obiema rękami.

Zaraz ktoś mi zarzuci, że pisze jak stary zgred, któremu nie chce się po świecie chodzić. Nic bardziej mylnego. Różnica pomiędzy dzisiejszymi licealistami, a mną nie jest wielka. Przynajmniej jeśli patrzeć na wiek. Podejście do życia całkiem inne. Cóż, pewnie już takie losy dzisiejszego świata. Dawniej zmiany pokoleniowe odbywały się na przestrzeni dłuższego czasu. Dzisiaj ciężko się dogadać ludziom, których różni 2 lata. Przyspieszamy, ale czy faktycznie w dobrym kierunku?

Sentymentalny zaczynam się robić... Wszystkich obecnych i przyszłych uczniów serdecznie pozdrawiam i życzę powodzenia w zmaganiach edukacyjnych, niezależnie od tego, kto jeszcze będzie czuwał nad tym resortem.

%%br%%mat