LID Porozumienie programowe Lewica i Demokraci powstała przed wyborami samorządowymi w 2006 roku. Koalicję tworzą cztery partie polityczne: Sojusz Lewicy Demokratycznej, Socjaldemokracja Polska, Partia Demokratyczna - demokraci.pl oraz Unia Pracy - przedstawia lid.org.pl. Ugrupowanie powołane zostało oficjalnie 3 września 2006 r. w Warszawie. Początkowo była to koalicja wyborcza w ramach wyborów samorządowych, jednak w związku z przerastającym oczekiwania wynikiem wyborczym, postanowiono współpracę w ramach LiD kontynuować. 18 stycznia 2007 powołano Polityczny Komitet Porozumiewawczy. 14 czerwca 2007 zaczęła działać Rada Programowa LiD, która ogłosiła deklarację programową "Polska Przyjazna i Nowoczesna". 20 sierpnia 2007 Rada Programowa przekształciła się w Komitet Wyborczy, na czele, którego stanął Aleksander Kwaśniewski. Były prezydent jest twarzą koalicji w nadchodzących wyborach parlamentarnych 2007 roku.

LPR

Liga Prawicy Rzeczypospolitej - porozumienie wyborcze zawarte w 2007 roku pomiędzy Ligą Polskich Rodzin, Prawicą Rzeczpospolitej i Unią Polityki Realnej. Liga Prawicy Rzeczypospolitej nie utworzy komitetu wyborczego, lecz jej kandydaci będą startować z list Ligi Polskich Rodzin.

Porozumienie programowe powstało po tym, jak ostatecznie rozpadła się koalicja PiS-Samoobrona-LPR i porozumienie LiS.

Programowo Liga Prawicy Rzeczpospolitej sprzeciwia się m.in. wprowadzeniu euro, przemianowanej konstytucji europejskiej oraz rozszerzeniu "biurokracji brukselskiej". Ugrupowanie chce wzmacniać politykę prorodzinną i obniżać podatek VAT.

PARTIA KOBIET

Partia Kobiet powstała 24 grudnia 2006 roku. Jej założycielami byli: Manuela Gretkowska, Ilona Kanclerz, Lidia Popiel oraz Wiktor Osiatyński. W swoim manifeście założyciele piszą: "My, kobiety mieszkające w Polsce, coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z faktu, że to jak jesteśmy traktowane w demokratycznym państwie, nie jest naszym losem, ale wyborem. Możemy więc zmienić swoje życie na lepsze.

Uczestnicząc w życiu publicznym chcemy także uczestniczyć w politycznym i mieć udział w rządzeniu Polską. Pragniemy, żeby głos kobiet był brany pod uwagę przy tworzeniu i realizowaniu prawa.

Na podstawie dotychczasowych, kilkunastoletnich doświadczeń polskiej demokracji uważamy, że najbardziej skuteczną metodą do realizacji tych zamierzeń jest stworzenie politycznej siły nacisku czyli partii. Tylko w ten sposób nauczymy się realnego uczestnictwa w polityce. Płacąc podatki, głosując w wyborach samorządowych i parlamentarnych wpływamy pośrednio na kształtowanie Polski. Reprezentując siebie w parlamencie, dzięki Partii Kobiet będziemy mieć bezpośredni wpływ na zmiany zachodzące w kraju, zwłaszcza te dotyczące kobiet.

Jesteśmy zdania, że dotychczas istniejące partie korzystały z udziału kobiet w wyborach, nie realizując przedwyborczych obietnic mogących poprawić sytuację kobiet. Nie chcemy dłużej godzić się z pomijaniem naszych aspiracji i manipulowaniem naszymi prawami. Chcemy zagwarantować sobie równość szans z mężczyznami w sferze zawodowej, publicznej i politycznej.

Potrzeby kobiet ze względu na rodzenie i wychowywanie dzieci wymagają szczególnego traktowania w wielu sferach, szczególnie w socjalnej i zdrowotnej. Dlatego chcemy stworzyć partię interesów i potrzeb, a nie partię ideologiczną. Wierzymy, że w nowoczesnej Europie takie partie jak nasza realizując swoje cele mogą również spowodować i przyśpieszyć konieczne reformy, dostosowujące Polskę do standardów obowiązujących w Unii Europejskiej".

PLATFORMA OBYWATELSKA

24 stycznia 2001 roku tysiące ludzi z Trójmiasta i Pomorza oraz delegacje z całej Polski zjechały do hali „Olivia” w Gdańsku, by uczestniczyć w manifestacji poparcia dla rodzącej się Platformy Obywatelskiej i jej liderów - podaje, pisząc o historii partii, platforma.org. Jedną z pierwszych publicznych akcji Platformy było zbieranie podpisów przeciw finansowaniu partii politycznych z kieszeni podatnika. W kilka tygodni zebrano ponad 130 tysięcy podpisów. Mimo to większość sejmowa przyjęła sporną ustawę.

W wyborach parlamentarnych 2001 roku PO uzyskała 12,6 procent głosów, co pozwoliło jej objąć 65 mandatów w Sejmie. Utworzyła największy klub opozycyjny. Najmniejszy dystans w liczbie oddanych głosów dzielił Platformę od zwycięskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgach nowosądeckim i gdańskim, a wygrała z SLD w kilku dużych miastach.

W 2002 roku prowadzący obrady Sejmu Donald Tusk po raz pierwszy w historii polskiego parlamentu zdecydował o wykluczeniu z posiedzenia krnąbrnego posła. Był nim Andrzej Lepper. W 2003 roku wiceprzewodnicząca Platformy Zyta Gilowska przedstawiła projekt zasadniczych zmian podatkowych, nazywany „3x15” – tzw. podatek liniowy.

Przed referendum akcesyjnym do Unii Europejskiej PO rozpoczęła kampanię „Tak. Dla Polski”. Dziesiątki tysięcy Polaków wzięło udział w manifestacjach zorganizowanych w największych miastach Polski, a w Sejmie Donald Tusk przekonywał posłów do dwudniowego referendum, co ostatecznie się udało.

W kwietniu 2003 roku posłowie Platformy zaskarżyli do Trybunału Konstytucyjnego ustawę zdrowotną ministra Mariusza Łapińskiego, powołującą Narodowy Fundusz Zdrowia. Od pierwszych dni urzędowania Łapińskiego posłanki Ewa Kopacz i Elżbieta Radziszewska alarmowały Sejm i opinię publiczną o zagrożeniach dla polskiej służby wynikających ze złej ustawy oraz z korupcyjnych powiązań. Trybunał potwierdził niezgodność ustawy z Konstytucją, Łapiński został zdymisjonowany, a prokuratura wszczęła śledztwo w sprawie korupcji.

W tym też miesiącu z szefostwa PO zrezygnował Maciej Płażyński. Nowym przewodniczącym został Donald Tusk.

„Nicea albo Śmierć” – tych słów użył Jan Rokita po raz pierwszy w czasie debaty sejmowej na temat konstytucji europejskiej we wrześniu 2003 roku. Wzbudziły one wiele emocji i złośliwych komentarzy, ale twarde stanowisko było pomocne dla rządu Leszka Millera w negocjacjach z unijnymi partnerami.

W listopadzie 2003 roku po raz pierwszy Platforma znalazła się na pierwszym miejscu sondaży, w których bada się aktualne preferencje wyborcze.

W czerwcu 2004 roku Platforma wygrała wybory do Parlamentu Europejskiego. Na jej kandydatów swoje głosy oddało ponad 24 procent wyborców. Dzięki temu wśród 54 polskich eurodeputowanych znalazło się 15, którym Platforma udzieliła swojego poparcia. Niektórzy z nich objęli ważne funkcje w strukturze Parlamentu Europejskiego – Jacek Saryusz-Wolski został wiceprzewodniczącym parlamentu, a Janusz Lewandowski przewodniczącym jednej z najważniejszych komisji, Komisji Budżetowej.

W tym samym miesiącu Rada Krajowa Platformy podjęła decyzję o akcji na rzecz referendum konstytucyjnego „4 x Tak”. Jej celem jest zebranie 500 tysięcy podpisów pod pytaniami: Czy jesteś za zmniejszeniem liczby posłów w Sejmie o połowę? Czy jesteś za likwidacją Senatu? Czy jesteś za wyborem posłów do Sejmu w jednomandatowych okręgach wyborczych w systemie większościowym? Czy jesteś za zniesieniem immunitetu parlamentarnego?

W wyborach parlamentarnych w 2005 PO zdobyła 24,14% głosów, co dało jej 2. miejsce, 133 mandaty poselskie i 34 senatorskie. Przez długi czas sondaże dawały jednak tej partii zwycięstwo.

W tym samym roku w wyborach prezydenckich jako kandydat Platformy wystartował lider partii Donald Tusk. Zdobył on 36.33% głosów w pierwszej turze, zajmując 1. miejsce. W drugiej turze uzyskał 45,96% głosów – przegrał tym samym z Lechem Kaczyńskim, który zdobył 8.08 punktów procentowych więcej.

POLSKA PARTIA PRACY

Polska Partia Pracy jest partią prawdziwej lewicy. Powstała z inicjatywy Wolnego Związku Zawodowego "Sierpień 80". Bierze udział w wyborach parlamentarnych pod hasłem: "Dość wyzysku - ludzie pracy razem" - informuje partiapracy.pl. Oficjalny serwis partii podaje, że PPP "reprezentuje interesy i aspiracje świata pracy, ludzi biednych. Wykluczonych i dyskryminowanych. Organizuje i wspiera protesty pracownicze. Jest z tymi, którzy walczą o to, co im się słusznie należy. Odrzuca nieludzką zasadę neoliberalną, że prawo do życia ma ten, kogo na nie stać".

Jak podają sami zainteresowani "program Polskiej Partii Pracy to godziwa praca za uczciwą pracę i minimalna płaca gwarantowana na poziomie europejskim, praca dla każdego i 35-godzinny tydzień pracy, ustawa o statusie bezrobotnego, minimalny dochód gwarantowany dla każdego, zwolnienie emerytów i rencistów oraz najniższych dochodów co najmniej do wysokości minimum socjalnego z podatku, przywrócenie wcześniejszych emerytur dla wszystkich, którzy mieli do nich prawo, rewaloryzacja emerytur i rent w pełni rekompensująca wzrost kosztów utrzymania, zwiększenia najniższych świadczeń emerytalnych i rentowych, zwiększenie progresji podatku dochodowego.

POLSKIE STRONNICTWO LUDOWE (PSL)

Polskie Stronnictwo Ludowe jest spadkobiercą historycznych tradycji politycznego ruchu ludowego w Polsce. Nawiązuje do dorobku partii chłopskich okresu międzywojennego i ruchu oporu w latach okupacji hitlerowskiej. Jest bezpośrednim kontynuatorem PSL utworzonego przez Wincentego Witosa i Stanisława Mikołajczyka w 1945 roku - podaje oficjalna strona partii psl.org.pl. Obecne PSL powstało na Kongresie Jedności Ruchu Ludowego 5 maja 1990 r. w Warszawie, który był uwieńczeniem procesu jednoczenia się różnych partii i środowisk ludowych, rozpoczętego w 1988 roku. W jego skład weszły: Polskie Stronnictwo Ludowe - Odrodzenie powstałe na bazie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, Polskie Stronnictwo Ludowe (wilanowskie) skupiające głównie działaczy PSL z lat 1945-1947 oraz inne ugrupowania ludowe.

Polskie Stronnictwo Ludowe jest partią ogólnonarodową, o charakterze centrowym, opierającą się na wartościach ludowych, narodowych i chrześcijańskich, rozwijającą ideologię agraryzmu. Najwyższą władzą w PSL jest Kongres, zwoływany co cztery lata, a między Kongresami - Rada Naczelna. Najwyższym organem wykonawczym jest Naczelny Komitet Wykonawczy.

PSL jest najliczniejszą partią polityczną w Polsce. Skupia około 140 tysięcy członków. Posiada struktury we wszystkich województwach, w 90% gmin i w około 35% wsi, a także w osiedlach i dzielnicach wielkich aglomeracji.

Z Polskim Stronnictwem Ludowym ideowo i programowo utożsamiają się: Związek Młodzieży Wiejskiej, Towarzystwo Uniwersytetów Ludowych i Ludowe Towarzystwo Naukowo-Kulturalne.

W wyborach w do Sejmu w 1993 r. PSL zajęło drugie miejsce (15,4% głosów, 132 mandaty poselskie i 36 senatorskich) i utworzyło koalicję rządową z SLD, która przetrwała do końca kadencji. Premierem ponownie został Waldemar Pawlak (do marca 1995). Józef Zych został wicemarszałkiem Sejmu, a Adam Struzik Marszałkiem Senatu. Kolejne wybory dały przyniosły PSL-owi poparcie 7,3% i 27 mandatów poselskich oraz 3 senatorskie. Partia przesłał do opozycji.

W wyborach parlamentarnych w 2001 r. PSL uzyskało 8,98% głosów, 42 mandaty poselskie i 4 senatorskie. 6 października 2001 r. Rada Naczelna PSL przyjęła uchwałę o tworzeniu koalicji. Porozumienie koalicyjne z SLD i UP podpisano 9 października 2001 r. Wicepremierem i ministrem rolnictwa został Jarosław Kalinowski, a ministrem środowiska Stanisław Żelichowski. 19 października 2001 r. Janusz Wojciechowski został wybrany wicemarszałkiem Sejmu.

1 marca 2003 r. PSL zostało wyrzucone z koalicji przez premiera Leszka Millera za głosowanie przeciwko jednemu z rządowych projektów. Od tego czasu pozostawało w opozycji do rządu SLD-UP zbliżając się do ugrupowań prawicowych.

W następnych wyborach parlamentarnych w 2005 roku PSL uzyskało wynik 6,96% głosów, 25 mandatów poselskich i 2 senatorskie.

Prawo i Sprawiedliwość (PiS)

Partia polityczna Prawo i Sprawiedliwość, PiS, powstała 13 czerwca 2001 r. (choć pierwszy komitet lokalny powstał już 22 marca 2001 r.) na fali popularności uzyskanej przez Lecha Kaczyńskiego podczas pełnienia przez niego funkcji ministra sprawiedliwości od czerwca 2000 r. do lipca 2001 r - pisze o historii partii pis.org.pl.
Działacze PiS wywodzą się w większości ze środowisk dawnej Akcji Wyborczej „Solidarność” (Porozumienia Centrum, Stronnictwa Konserwatywno Ludowego, Zjednoczenia Chrześcijańsko Narodowego) i Ruchu Odbudowy Polski.

Od 2003 r. prezesem partii i przewodniczącym Zarządu Głównego był Jarosław Kaczyński. Na II Kongresie PiS w Łodzi, w czerwcu 2006 r. został ponownie wybrany na prezesa partii. Funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego oraz Sekretarza Generalnego objął Joachim Brudziński, decyzją Rady Politycznej PiS z dnia 08.07.2006 r. Wiceprezesami są Ludwik Dorn, Adam Lipiński, Kazimierz Michał Ujazdowski oraz Paweł Zalewski.

Ścisłe kierownictwo partii stanowi jej Komitet Polityczny. W jego skład, poza wyżej wymienionymi, wchodzą: Przemysław Gosiewski, Teresa Kostrzewska-Gorczyca, Krzysztof Putra, Wojciech Jasiński, Krzysztof Jurgiel, Piotr Krzywicki, Marek Kuchciński, Kazimierz Marcinkiewicz, Jerzy Polaczek, Zbigniew Wassermann, Zbigniew Ziobro.

Partia ma organizację młodzieżową, jaką jest Forum Młodych PiS, któremu od 28 czerwca 2005 r. przewodniczy Adam Hofman. Poprzednim przewodniczącym był Maks Kraczkowski.

W wyborach do Sejmu 23 września 2001 r. PiS uzyskał 9,50% głosów, co dało 44 mandaty poselskie. Z tej samej listy startowali też członkowie Przymierza Prawicy, które 2 czerwca 2002 r., po długich negocjacjach, ostatecznie przyłączyło się do PiS-u.

20 czerwca 2002 r. PiS zawarła koalicję wyborczą do sejmików wojewódzkich (z wyjątkiem mazowieckiego) z Platformą Obywatelską. W efekcie wyborów PiS współrządzi obecnie w województwach mazowieckim, małopolskim, dolnośląskim i pomorskim. W wyborach samorządowych prezydentem Warszawy został Lech Kaczyński, pokonując w drugiej turze Marka Balickiego (SLD).

W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 r. PiS uzyskała 12,67% głosów, co dało jej 7 mandatów. Eurodeputowani PiS wchodzą w skład grupy Unia na Rzecz Europy Narodów.

W wyborach do Sejmu 25 września 2005 r. na PiS głosowało 3 185 714 obywateli (26,99 proc.), przyniosło to partii 155 mandatów poselskich i 50 senatorskich.

W dniu 23 października 2005 r. kandydat PiS na urząd Prezydenta RP Lech Kaczyński w II turze pokonał kandydata Platformy Obywatelskiej Donalda Tuska stosunkiem głosów 54,04% do 45,96% (w I turze obaj kandydaci uzyskali odpowiednio: 33,10% i 36,33% głosów). 23 grudnia tego samego roku Lech Kaczyński objął urząd Prezydenta RP po ustępującym ze stanowiska Aleksandrze Kwaśniewskim.

Samoobrona RP

Historia Samoobrony, jako szeroko rozumianego ruchu społecznego, rozpoczęła się latem 1991 roku, kiedy to późniejszy założyciel partii Andrzej Lepper stanął na czele licznych rolników protestujących przeciwko warunkom gospodarowania w rolnictwie i braku pomocy rządowej dla gospodarstw dotkniętych klęską suszy - pisze samoobrona.org.pl. Jesienią 1991 roku Andrzej Lepper spotkał się z ówczesnym wicepremierem i ministrem finansów Leszkiem Balcerowiczem. Po dwugodzinnej rozmowie, Andrzej Lepper powziął postanowienie uświadomienia Polakom źródeł gospodarczej i społecznej katastrofy, ku której – według Leppera - już wówczas zmierzało państwo polskie. Jak wspomina on w swej książce, "wszystko, co działo się potem - ze mną i Samoobroną - w jakiejś mierze zawdzięczam zatem tej rozmowie sprzed 10 lat".

W 1992 roku zarejestrowany został Związek Zawodowy Rolnictwa "Samoobrona", a krótko potem partia polityczna (wówczas jeszcze występująca pod nazwą Przymierze "Samoobrona"). Do wzrostu znaczenia Samoobrony przyczyniały się liczne akcje protestacyjne organizowane z jej inicjatywy

Przełomową datą dla Samoobrony stały się wybory parlamentarne przeprowadzone we wrześniu 2001 roku. To właśnie wtedy partia Andrzeja Leppera zyskała poparcie 10,2% wyborców (ponad 1 mln 320 tys. głosów), co dało 53 mandaty w Sejmie i 2 w Senacie. Od tej pory Samoobrona mogła prezentować swój punkt widzenia na znacznie szerszą skalę.

W maju 2003 roku odbył się decydujący dla przyszłości Samoobrony IV Kongres Krajowy. Uchwalono na nim podstawowe dokumenty programowe, na czele z Programem Społeczno-Gospodarczym i stanowiskami partii w sprawie problemów życia społecznego i politycznego. Kongres stanowił także kolejną manifestację zaufania członków Samoobrony do jej założyciela i lidera. Andrzej Lepper w wyborach na przewodniczącego uzyskał 1700 głosów, przy 14 głosach przeciwnych.

W wyborach parlamentarnych w 2005 r. Samoobrona RP uzyskała 1 347 355 głosów, czyli 11,41% poparcia i ponownie stała się w Sejmie ugrupowaniem trzeciej wielkości (56 posłów). Zdobyła również 3 mandaty senatorskie. 5 maja 2006 Samoobrona weszła do rządu tworząc koalicję z PiS oraz LPR. Jednak w sierpniu tego roku i Samoobrona i LPR zostały wyrzucone z koalicji. Partie te zawiązały wtedy współprace jako no wy twór - Liga i Samoobrona.

Przewodniczący partii znajduje się w czołówce najlepiej rozpoznawalnych polityków. Andrzej Lepper zajął trzecie miejsce (spośród 12 kandydatów) w wyborach prezydenckich 2005 roku z wynikiem 2 259 094 głosy, tj. 15,11% poparcia.



Na podstawie : Onet.pl oraz serwisów internetowych opisywanych partii politycznych.