Dariusz Marcinek – absolwent polonistyki UJ, tarnowski bard i poeta, kompozytor-samouk, autor krótkich próz poetyckich o silnym walorze sensualnym, miłośnik poezji Tadeusza Nowaka, Jerzego Harasymowicza, Bolesława Leśmiana.

Jego twórczość muzyczno-literacka, szczera i autentyczna, wymyka się wszelkim klasyfikacjom. Autor lubi wracać do lat swego dzieciństwa i robi to w sposób niezwykle wysublimowany. Sentymentalny twórca o doskonałym słuchu językowym i muzycznym. Pisze od lat, jednak niedużo, lakonicznie, oszczędnie. Jego wyobraźnię zaludniają zarówno postacie realne, które niegdyś były mu bliskie i serdeczne, jak i te legitymujące się rodowodem wywiedzionym wprost z wierzeń ludowych. Dariusz Marcinek wspomina przeszłość i krok po kroku tworzy swoją osobistą mitologię, malując obraz pięknej epoki dzieciństwa; epoki pełnej tajemnic i odkryć; epoki, w której świat po trosze dziwił, po trosze niepokoił, lecz zawsze zachwycał i smakował jak nigdy potem.