[[fotka1]] Dziś piękna pogoda, więc na stoku sporo dzieci, narty, saneczki a nawet opony.
Na zboczu ktoś zrobił mini skocznię. Piękne miejsce na spacer i na zimowe zabawy z dziećmi. Park jednak wyraźnie wymaga pielęgnacji, widać połamane, ogromne konary starych drzew – dobrze, że nie wzdłuż ścieżek spacerowych.

Park Sanguszków powstał na początku XIX wieku. Te drzewa pamiętają kawał historii. Budowę pałacu i zakładanie parku, rozpoczęto w 1799 roku. Od południowej strony pałacu posążek Merkurego z brązu i kamienna fontanna.

[[fotka2]] [[fotka3]]












Od północnej strony w promieniach słońca, jasne gałęzie ogromnego drzewa. Być może to platan? A może ktoś z naszych czytelników posiadą tę wiedzę i się nią z nami podzieli? Jeżeli nie, obiecuję sprawdzić, co to za drzewo. Jego konary w zimowej szacie wyglądają wspaniale. Tak inne, niż widoki ciemnych zimowych drzew, do jakich przywykliśmy. Warto więc, zapuścić się w parkowe alejki, tego zabytkowego parku. Jego romantyka przetrwała do dziś. I za poetą powtórzę:

Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza
I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,
Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...
O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!

Leopold Staff