Obrazy Skolimowskiego
access_time 2006-01-06 21:36:45
Jerzy Skolimowski jest nie tylko reżyserem, scenarzystą, aktorem, ale również malarzem. Jego najnowsze prace wchodzące w skład ekspozycji „Białe czarne, czerwone” będą miały premierę w Galerii Miejskiej.

13 stycznia nastąpi otwarcie wystawy w Galerii Miejskiej. JERZY SKOLIMOWSKI pochodzi z Łodzi. Ukończył etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował kilka opowiadań, dwa tomiki poezji i sztuki teatralne. Był również muzykiem jazzowym. Jego debiut w filmie datuje się na rok 1960, gdy z Jerzym Andrzejewskim napisał scenariusz do filmu Andrzeja Wajdy „Niewinni czarodzieje”.  hspace=Studiował w łódzkiej szkole filmowej na wydziale reżyserii, który ukończył w roku 1963. W roku 1961 razem z przyjacielem i kolegą z roku Romanem Polańskim i Jakubem Goldbergiem współtworzył scenariusz do filmu „Nóż w wodzie”. Jego szkolna etiuda „Boks” zdobyła Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Sportowych w Budapeszcie (1962). Debiut fabularny Skolimowskiego przypada na rok 1964 kiedy powstał film „Rysopis”, pierwsza część dyptyku , którego kontynuacja powstała w rok później pod tytułem „Walkower”. W 1967 roku filmem „Le depart” (Start) zdobywa sobie międzynarodowy rozgłos otrzymując Złotego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.

 

Od tego momentu większość filmów reżysera powstaje na Zachodzie, głównie we Francji, Wielkiej Brytanii i USA. Jerzy Skolimowski zajmuje się również malarstwem. Ostatnie 12 lat to wzmożony okres w jego twórczości malarskiej. Swoje prace wystawia w galeriach w Kanadzie, USA, Francji, Włoszech, Grecji, Niemczech i Polsce. W roku 2001 jego obrazy były pokazywane na Biennale Sztuki w Wenecji. Znajdują się także w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Sztuki Współczesnej w Salonikach. Od listopada 2003 roku Galeria Miejska w Tarnowie jest głównym organizatorem wystaw Jerzego Skolimowskiego w Polsce i za granicą. W grudniu 2003 r. wystawy malarstwa Jerzego Skolimowskiego i Davida Lynch'a były ważnym zdarzeniem festiwalu „Camerimage 2003”. W styczniu 2004 w Pałacu w Wilanowie wystawę otworzył Minister Kultury Waldemar Dąbrowski, który przejął honorowy patronat nad ekspozycją. W czerwcu 2004 z inicjatywy Galerii Miejskiej w Tarnowie obrazy Skolimowskiego eksponowane były w bajecznej scenerii w Kopalni Soli w Wieliczce a w listopadzie w „Starym dworcu” w Katowicach w ramach „Dni Jerzego Skolimowskiego” zorganizowanych przez Fundację dla Śląska, Uniwersytet Śląski i tarnowską Galerię.

 

Najnowsze prace Jerzego Skolimowskiego wchodzące w skład ekspozycji „Białe czarne, czerwone” za kilka dni pojawią się w salch wystawienniczych Galerii Miejskiej.

 

Jerzy Skolimowski zawsze pozostawał artystą malarzem, lecz jak wielu malarzy XX wieku, zwrócił się ku filmowi jako formie  hspace=ekspresji. Po raz pierwszy zobaczyłem jego obrazy kilka lat temu. Wyglądały jak prace abstrakcyjne. Jednak po bliższym przyjrzeniu się, uświadomiłem sobie, ze jego prace nigdy nie są abstrakcyjne, zawsze są związane z postaciami i krajobrazami. Efekty jego twórczości są antropomorficzne, nasycone są świadomością i zawsze odnoszą się do ludzkiej skali. Zawiera się w nich mglisty zapis widm i wspomnień. Fragmenty powstających form. Jerzy malował zawsze. Nigdy nie przestał malować. Malarstwo jest dla niego lotem pomiędzy filmami. Jest dla niego lotem ponad filmami.

Julian Schnabel (reżyser i malarz)

 

Obrazy Jerzego Skolimowskiego odnajdują idealna równowagę pomiędzy środkami wyrazu i metaforą, pomiędzy gestem i tworem, pomiędzy płaszczyzną obrazu i przestrzenia poczucia świadomości. Widziane okiem jednego widza są złowieszczo pokolorowanymi, wściekle potraktowanymi abstrakcjami. W oczach innego widza są wyrazem myśli wyciągniętych z głębi ludzkich doświadczeń, modeli i archetypów społecznych i psychologicznych.

Peter Frank - krytyk sztuki tygodnika "LA Weekly"

 

Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A