Akademia Filmowa- „Pod osłoną nieba” i „Wiatr buszujący w jęczmieniu”
access_time 2008-03-25 10:54:39
W ostatni weekend marca (29 i 30.03 ) zapraszamy do piwnic Tarnowskiego Centrum Kultury na kolejne i jak zawsze wyjątkowe spotkanie z dobrym filmem, w ramach cyklu Akademia Filmowa – Współcześni mistrzowie kina.

W pierwszy dzień o godzinie 17.00 będzie można wysłuchać wykładu o Bernardo Bertoluccim i obejrzeć film w jego reżyserii, zatytułowany „Pod osłoną nieba”. Natomiast w drugi dzień zapraszamy na godzinę 10.00 i wykład o Kenie Loach oraz projekcję filmu „Wiatr buszujący w jęczmieniu”. Spotkania tak, jak i do tej pory, poprowadzi dziennikarz Gazety Wyborczej oraz krytyk filmowy pan Jerzy Armata. Bilety na te wyjątkowe spotkania można zakupić (już w przedsprzedaży) w biurze obsługi Tarnowskiego Centrum Kultury.

Bernardo Bertolucci urodził się roku 1941 w Parmie. Jego ojciec, poeta i pisarz, Attillio Bertolucci miał na niego ogromny wpływ. Młody Bernardo wydał nawet tomik poezji, za który został uhonorowany, prestiżową włoską nagrodą, Premmio Vereggio. Jego przygoda z filmem zaczęła się już w wieku 15 lat, kiedy to zaczął kręcić filmy krótkometrażowe. Potem były studia malarskie, przerwane tuż przed obroną dyplomu. Natomiast na poważnie zajął się kinem po spotkaniu z P.P. Pasolinim, któremu asystował przy tworzeniu filmu „Włóczykij”. To spotkanie przerodziło się we współpracę, która zaowocowała wspólnie napisanym scenariuszem do obrazu „Sekutnica”(1962), który był debiutem reżyserskim Bertolucciego. Szybko zdobył uznanie krytyki bo już kolejnym swoim filmem pt. „Przed rewolucją” z 1964 roku. Lata 60-te to okres, w którym tworzył filmy dokumentalne dla telewizji. Wraz z początkiem kolejnego dziesięciolecia, i z filmem „Strategia pająka” zaczyna się jego wieloletnia współpraca ze wspaniałym operatorem Vittorio Storaro, którego śmiało można określić jako współtwórcę sukcesu filmów Bernardo Bertolucciego. Jego największy sukces to niewątpliwie zebranie aż 9 statuetek Oscara, 4 Złotych Globów i Cezara za film „Ostatni cesarz”(1987). W jego filmach nie brak symboliki, sporo w nich alegorii i metafor, można je rozumieć na wiele sposobów, a dodatkowo wyróżniają się piękną oprawą wizualną, grą światła i kolorów. Wśród jego filmów warto również wyróżnić: „Konformista" (1970), „Ostatnie tango w Paryżu" (1972), „Pod osłoną nieba" (1990), „Mały Budda" (1993). Film „Pod osłoną nieba” to przepiękny obraz i jeden z tych filmów, których oprawa wizualno – estetyczna skłania do tego, aby zobaczyć go na dużym ekranie. Jest adaptacją powieści Paula Bowlesa z 1949 roku, sam autor pojawia się w filmie, w epizodycznej roli tajemniczego mężczyzny. Zaliczany jest do wielkiego tryptyku wraz z „Ostatnim cesarzem” i „Małym Buddą”. Opowieść, jaka tworzy ten film, dotyczy dwojga ludzi, którzy coraz bardziej od siebie się oddalają, a niegdyś łączące ich, gorące uczucie zaczyna wygasać. Pomysłem na uratowanie słabnących więzi jest podróż do gorącej Afryki, wyprawa po nowe i świeże doznania, po zmiany na lepsze. Film kręcony był na Saharze. Świetne kreacje aktorskie stworzyli, grający główne role, Debra Winger i John Malkovich. Grani przez nich bohaterowie szybko przekonują się, że trudno pojąć Afrykę i jej specyficzną kulturę, ale jeszcze trudniej zrozumieć samego siebie.

Drugim z bohaterów najbliższego spotkania Akademii Filmowej będzie, Kenneth Loach.
Kenneth Loach urodził się 17 czerwca 1936 roku w Nuneaton. Studiował na Oxfordzie, na wydziale prawa i już wtedy był związany teatrem. Z początku był aktorem, by z czasem zająć się reżyserią. U początków kariery asystował w Northampton Repetory Theatre, potem w BBC, gdzie zajmował się realizowaniem sztuk telewizyjnych. Za swą prace dla telewizji został wyróżniony nagrodą dla najlepszego reżysera telewizyjnego w roku 1965. Za wielkim ekranie zadebiutował dwa lata później filmem zatytułowanym „Czekając na życie”. Filmem „Kes” osiąga swój pierwszy sukces i już na stałe wpisuje się w nurt kina prospołecznego, co potwierdzają jego kolejne filmy tj. „Życie rodzinne” (1972), „Riff Raff” (1991), „Wiatr w oczy” (1993), czy „Jestem Joe” (1998). Dziś uważany na jednego z najświetniejszych, wśród brytyjskich scenarzystów i reżyserów. W jego filmach, pojawiają się zwykli ludzie ze swoimi codziennymi sprawami i problemami. Człowiek w jego obrazach jest bezbronny wobec źle funkcjonującego systemu, który jest winien zła jakie spotyka tych zwykłych obywateli, spychanych na margines społeczeństw. Jak sam mówi celem jego twórczości jest kazanie lewicy, jej własnych idei i doświadczeń. Chce również aby jego filmy były prawdziwe, a wątek polityczny nie przesłaniał w zupełności indywidualnych ludzkich losów.

„Wiatr buszujący w jęczmieniu” z 2006 roku jest opowieścią o niszczycielskiej sile dziejów i ich destrukcyjnym wpływie na życie przeciętnych obywateli, opowieścią o losach dwóch braci, którzy walcząc o niepodległość swojego kraju, Irlandii, postawieni zostają po przeciwnych stronach barykady. Film ten opowiada o idealistach, którzy pod koniec walki zostaną pozostawieni samym sobie, bez celu, bez chęci dalszej walki, bez życia. To o co walczyli, hasła jakie im przyświecały pozostaną jedynie wspomnieniami po ciężkich czasach. Reżyser o filmie mówi, że (...)powinien być komentarzem do aktualnych wydarzeń, gdyż ciągle gdzieś ktoś walczy o niepodległość swojego kraju, o wolność dla siebie i swoich rodaków. (...)nasz film jest małym kroczkiem na drodze brytyjskiej konfrontacji z historią ale i z rzeczywistością... Obraz ten wart jest obejrzenia na większym ekranie szczególnie ze względu na piękne zdjęcia ale również przez wzgląd na treść jaką niesie, wzruszenia jakich dostarcza i to, iż jest godnym reprezentantem kina wartościowego i skłaniającego do przemyśleń.

Uzupełnieniem tego wykładu i pokazu będzie najbliższa projekcja najnowszego filmu tego reżysera „Polak potrzebny od zaraz” w ramach cyklu Czwarty ekstra Film 17 kwietnia br. w kinie „Marzenie” o godz. 18.30.


Info: TCK

Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A