Wiersze trzech poetek (Karolina Kleszyk, Kinga Szczerba, Monika Bochenek) są w większości białe, aczkolwiek o czarnej treści. Opisują rzeczywistość, negują ją, ukazują w krzywym zwierciadle. Jak same mówią: "Z ironią i dystansem podchodzimy do życia i do innych ludzi, wciąż zafascynowane zjawiskami dzisiejszego zabieganego świata (w tym dzisiejszym wydaniem miłości), stojąc nieco z boku, przyglądamy się wszystkiemu oczami wciąż-dzieci i przeciwstawiamy naszą wizję tego, co widzimy - temu, co widzi przeciętny człowiek. Wszak poezja uduchawia i wynosi na wyższe poziomy, a my, jako poetki z zacięciem filozoficznym, mamy moralny i społeczny obowiązek zapewnić odbiorcom naszej twórczości duchowe katharsis...

Autorki poezji są uczennicami drugiej klasy I LO w Tarnowie. Mimo różnych aspiracji i planów na przyszłość, łączy je miłość do muzyki i Kraju Kwitnącej Wiśni - Japonii. I, naturalnie, do poezji.