Pierwszy zakupiony obraz "Ratusz" to akwarela, datowany na lata 30. XX w., mieści się w cyklu przedstawień związanych za zabytkami polskiej architektury, które artysta wykonywał podczas swoich letnich podróży wzdłuż Wisły od Krakowa, poprzez Sandomierz, Kazimierz, Płock aż do Torunia. Szczególnie upodobał sobie również Małopolskę Wschodnią. Obraz przedstawia widok Ratusza w Tarnowie od strony południowej, w dzień targowy, z tłumem postaci przedstawionych na płycie Rynku. Ciekawie sportretowano schematycznie zaznaczone sylwetki ludzi, z wyróżnieniem m.in. postaci Żydów. Tętniący życiem „pejzaż miejski” ukazany w pogodny, słoneczny dzień, utrzymany został w ciepłej tonacji barw. Malarski wizerunek, stanowi równocześnie studium architektoniczne Rynku (z centralnie usytuowanym budynkiem Ratusza) i mieści się nurcie kolorystycznego malarstwa, które Elsner uprawiał w tym czasie. MOT nie posiada w swoich zbiorach prac autorstwa E. Elstera. Przedstawienie to jest istotne dla udokumentowania i ukazania ikonografii Tarnowa – Ratusza, w dwudziestoleciu międzywojennym. Erwin Elster (ur. 8 maja 1887 r. w Korszowie koło Stanisławowa, zm. 16 kwietnia 1977 r. w Gdańsku) – malarz i pedagog. Uczeń krakowskiej ASP, w pracowni W. Weissa, J. Unierzyskiego, F. Ruszczyca oraz J. Fałata i J. Pankiewicza. Stypendysta we Włoszech i Francji. Pedagog i wykładowca szkół artystycznych w Poznaniu, a od 1954 roku w Katedrze Malarstwa, Rzeźby i Rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Największe sukcesy artystyczne odnosił w latach 20. XX w. Za całokształt twórczości został nagrodzony srebrnym medalem na wystawie sztuki Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu w 1929. W 1957 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1967 został wyróżniony nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. Od 1921 brał udział w blisko 30 zbiorowych wystawach krajowych (w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Toruniu, Łodzi i Poznaniu). Wystawiał swoje prace także za granicą: w Helsinkach, Sztokholmie, Brukseli, Hadze, Amsterdamie, Kopenhadze i Berlinie. Po II wojnie światowej, jako członek ZPAP uczestniczył w kilkunastu wystawach zbiorowych organizowanych głównie w Poznaniu. Jego obrazy znajdują się w Muzeum Narodowym w Poznaniu i Gdańsku, w Muzeum Śląskim w Katowicach, w Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy, Toruniu i Lesznie oraz w Galerii Królewskiej w Kopenhadze i zbiorach prywatnych. Erwin Elster tworzył w najciekawszym okresie historii polskiego malarstwa. Malował w technice olejnej, akwareli i tuszu lawowanym, podejmując różnorodną tematykę. Przedstawiał sceny rodzajowe, akty, portrety, martwe natury i pejzaże. Jego twórczość nieustannie ewoluowała i podlegała zmianom. W latach 20. brał również udział w wystawach: Formistów i krakowskiego Towarzystwa „Sztuka”. Od 1928 związał się z poznańską „Plastyką”, a następnie z grupami „Jednoróg” i „Awangarda” z Krakowa oraz z lwowską „Nową Generacją”. W swej twórczości nawiązywał do malarstwa formistów, dzięki zastosowaniu zgeometryzowanych form nawiązywał do kubizmu i kolejno – koloryzmu. Prawdziwe mistrzostwo osiągnął jednak w akwareli. Znakomicie radził sobie z techniką, w której wykonał kilkadziesiąt akwarelowych pejzaży o uproszczonych motywach architektonicznych. Drugim cennym nowym nabytkiem tarnowskiego muzeum jest „Portret mężczyzny” Alojzego Majchra. Zakupiony obraz mieści się w nurcie realistycznych portretów autorstwa tego artysty, poprzedzonych licznymi szkicami i studiami postaci (np. Autoportret, Portret Eugeniusza Wańka, Mężczyzna z fajką w ustach, Chłopiec w czarnym płaszczu). Szerokie pociągnięcia pędzla, wskazują na dobry warsztat malarski autora. Przedstawiony na obrazie mężczyzna, czytający książkę, z pochyloną głową, wskazuje na podobieństwo do autora obrazu. Ten tarnowski artysta był silnie związanego z rodzimym miastem, autor m.in. charakterystycznych dekoracji malarskich na elewacji muzealnej kamienicy Rynek 21. Żył stosunkowo krótko (36 lat), działał w ruchu oporu, zmarł tragicznie podczas II wojny światowej. Muzeum posiada pokaźną kolekcję prac Alojzego Majchra, która w 1966 r. otrzymana została od rodziny artysty. Zbiór ten liczy i ok. 550 dzieł, są wśród nich rysunki (akwarele, gwasze, szkice luźne i zebrane w formie notatników), odbitki graficzne, klocki drzeworytnicze i płyty graficzne, a także 32 obrazy olejne na dykcie; Alojzy Majcher (1907-1943) - grafik, malarz, związany z Tarnowem miejscem urodzenia i zamieszkania. Syn tarnowskich nauczycieli, ukończył I Gimnazjum im. K. Brodzińskiego. Po studiach na krakowskiej ASP (pracownie: Wł. Jarockiego, I. Pieńkowskiego i grafiki – J. Wojnarskiego), powrócił do Tarnowa, gdzie uczył rysunku w II Seminarium Nauczycielskim Żeńskim im. św. Jadwigi i w prywatnym Gimnazjum Żeńskim im. Elizy Orzeszkowej. Stypendysta Funduszu Kultury, przebywał na stypendium w Wiedniu i w Paryżu. W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, opuścił Paryż i poprzez Włochy powrócił do Tarnowa. Współorganizator stow. Tarnowskich plastyków „Zielona Szpilka”. Działał w Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany, rozstrzelany, pochowany został w zbiorowej mogile na Nowym Cmentarzu. Uprawiał malarstwo i grafikę. Podejmował tematy z najbliższego otoczenia: portrety, typy postaci, sceny uliczne, wnętrza, tematyka rodzajowa, pejzaże i martwa natura. Większość jego prac znajduje się w tarnowskim Muzeum, które w 1966 roku otrzymało je od rodziny artysty.