Po mszy świętej w kościele św. Mikołaja Biskupa w Łękawicy, gdzie gospodarzem jest ks. Józef Nita, zastępca prezesa IPN Jan Baster odczytał list skierowany do uczestników uroczystości przez prezesa Instytutu dr. Jarosława Szarka.

- Wiesław Budzik należał do pokolenia młodych Polaków, których patriotyczna postawa ukształtowała się już w odrodzonej po latach zaborów, wolnej Polsce. Jak wielu rówieśników z rocznika 1920, przejął od rodziców i wychowawców głębokie umiłowanie Ojczyzny, etos pracy i poświęcenia dla świętej, wspólnej sprawy – niepodległej Rzeczpospolitej. W działalność Związku Walki Zbrojnej zaangażował się jako niespełna 21-latek. Aresztowany przez gestapo, spędził cztery lata w niemieckich więzieniach i obozach koncentracyjnych. Gdy odzyskał wolność, wrócił do rodzinnej Łękawicy. Po latach niemieckiego terroru, dobrze wiedział, co oznacza dla Polski komunistyczne zniewolenie – napisał m.in. prezes IPN.

Głos zabrali także wójt gminy Skrzyrzów Marcin Kiwior, współorganizator uroczystości oraz dyrektor generalny Małopolskiego Urzędu Wojewódzkiego Szymon Strzelichowski, który odczytał list wojewody Piotra Ćwika.

Następnie zebrani przeszli z asystą wojskową na cmentarz parafialny. Tam doczesne szczątki Wiesława Budzika złożono do grobu. Kompania honorowa oddała potrójna salwę. Wiceprezes IPN wręczył bratankowi Wiesława Budzika, Wiesławowi Budzikowi, portret stryja oraz rogatywkę. Kwiaty na grobie złożył m.in. chłopiec z Przedszkola Publicznego im. kpt. Józefa Budzika w Łękawicy, zamordowanego w Katyniu oficera WP, ojca Wiesława. Na zakończenie ceremonii bratanek Wiesława Budzika podziękował organizatorom uroczystości i wszystkim zebranym.

Oddział IPN w Krakowie, który był współorganizatorem uroczystości reprezentowali m.in. dyrektor dr hab. Filip Musiał, jego zastępca Cecylia Radoń, naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa dr Maciej Korkuć oraz kierujący krakowskim pionem poszukiwań, identyfikacji IPN dr Dawid Golik i prok. Waldemar Szwiec, naczelnik Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, a także naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej Michał Masłowski.

Wiesław Budzik

Urodził się 4 grudnia 1920 r. w Łękawicy. Był synem zawodowego oficera, kpt. Józefa Budzika. Od 1937 r. uczył się w Korpusie Kadetów w Rawiczu, wiosną 1939 r. zdał maturę.

W pierwszych latach II wojny światowej mieszkał w Łękawicy, a następnie w Mielcu. Wstąpił do ZWZ. Aresztowany w maju 1941 r., kolejne cztery lata wojny spędził w niemieckich więzieniach i obozach koncentracyjnych – w Tarnowie, KL Gross-Rosen oraz Hersbruck, filii KL Flossenbürg. Uwolniony wiosną 1945 r. przez wojska amerykańskie, jesienią wrócił do kraju.

Od marca 1946 r. był żołnierzem oddziału Pogotowia Akcji Specjalnej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Tadeusza Gajdy „Tarzana”, funkcjonującego w ramach Inspektoratu NZW „Maria” (powiaty tarnobrzeski, mielecki i dębicki). Uczestniczył w akcjach oddziału na ziemi tarnobrzeskiej, a wiosną 1946 r. wraz z „Tarzanem” przeniósł się w podgórskie rejony Iwkowej, skąd urządzano wypady do Tarnowa i okolic.

Rozpoznany w czasie jednej z akcji, został zadenuncjowany, a następnie aresztowany 4 sierpnia 1946 r. Na polecenie sowieckiego doradcy w tarnowskim Urzędzie Bezpieczeństwa, torturowano go, przypalając mu stopy, aby wydobyć zeznania na temat oddziału.

27 września 1946 r. został skazany na karę śmierci podczas procesu PAS NZW i Brygad Wywiadowczych WiN w Tarnowie. Zamordowano go 21 października 1946 r. w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. Ciało zostało potajemnie pochowane w nieoznaczonym grobie na cmentarzu Rakowickim. W domniemanym miejscu wiecznego spoczynku rodzina postawiła nagrobek. Szczątki Wiesława Budzika zostały odnalezione w bezpośrednim sąsiedztwie nagrobka, jesienią 2017 r., w wyniku prac Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN.

Fot. i wideo Tomasz Guziak