Wojciech Młynarski jako autor piosenek miał w sobie dwie dusze: liryczną i publicystyczną. Ta pierwsza dusza podpowiadała mu piosenki o ulubionej leszczynie, o polskiej miłości, „co umie przebaczać, umie drwić”, o pannie Heli, która „ślicznym oczkiem strzela” i o nutach, co „wolą tańczyć solo”. Ta druga dusza kazała mu pisać piosenki o walcu, który „przyjdzie i wyrówna” albo balladę o tych, „co się za pewnie poczuli”.

Bo Młynarski był zarówno poetą zakochanym w mądrych drobiazgach codziennego życia, jak przenikliwym komentatorem otaczającego nas głupstwa, kłamstwa i miernoty. Jego piosenki o siermiężnym PRL-u wzbudzały niegdyś śmiech – i satysfakcję, że jest ktoś, kto tak świetnie rozumie paradoksy mieszkania w „najweselszym baraku socjalistycznego obozu”. A kiedy już odzyskaliśmy wolność –  ten sam Młynarski patrzy na nią jak na niełatwy dar, na który trzeba sobie zasłużyć. Przecież ten dar tak łatwo odebrać…

W spektaklu zostaną wykonane m.in. utwory: "Alkoholicy z mojej dzielnicy", "Ballada o dzikim zachodzie", "Ballada o głupcach", "Przyjdzie walec i wyrówna", "Jeszcze w zielone gramy" i tytułowe "Róbmy swoje".  

Muzykę na żywo wykona zespół w składzie: 

• Wojciech Borkowski - fortepian
• Paweł Stankiewicz - gitara
• Maciej Matysiak - bas
• Piotr Maślanka - perkusja

W rolach głównych: Julia Konarska, Joanna Kulig, Katarzyna Ucherska, Krzysztof Gosztyła, Piotr Fronczewski, Sebastian Jasnoch, Tomasz Schuchardt.

• Scenariusz, reżyseria, kierownictwo muzyczne: Wojciech Borkowski
• Opieka artystyczna: Andrzej Domalik
• Scenografia: Marcin Stajewski
• Kostiumy: Anna Englert
• Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
• Przygotowanie wokalne: Tomasz Bajerski

Czas trwania spektaklu: 2 godz.

Fragmenty z recenzji:

Sami aktorzy to w ogóle ewenement - z początku niepozorni, ale gdy tylko zaczynają śpiewać, to nagle do widza dociera fakt, że nie wyobraża już sobie innych wykonań dziedzictwa Młynarskiego. Czuć nie tylko ogromny szacunek do prezentowanych utworów, ale i świetną wizję ich uwspółcześnienia. 

Piotrek Gniewkowski (niekulturalny.com.pl)

Chwała Ateneum za przypomnienie piosenek Wojciecha Młynarskiego. Ich wykonawcami są niemal wyłącznie ludzie bardzo młodzi, większość z nich nie przekracza jeszcze trzydziestki, a więc świat Młynarskiego, jego humor, ironia, celność poetyckiego skrótu mogłyby się wydawać czymś poza granicami tej rzeczywistości, w której się urodzili i która ich ukształtowała. Co jednak bardzo cieszy - w ich interpretacjach czuć prawdziwy entuzjazm, przyjemność obcowania z tym literackim materiałem, a nie odrabianie teatralnej pańszczyzny, bo obsadzili i grać trzeba. 

Tomasz Mościcki (teatralny.pl)

Centrum Sztuki Mościce

30 maja 2017 r. godz. 19:00

Bilety:  120 normalny, 100 zł ulgowy