Muzeum Okręgowe w Tarnowie systematycznie rozbudowuje swoją kolekcję malarstwa, gromadząc prace artystów związanych z Tarnowem lub o tematyce nawiązującej do samego miasta i regionu, realizując tym samym jeden z podstawowych swoich celów strategicznych. Gromadzenie, przechowywanie, udostępnianie oraz promowanie tarnowskich artystów i ich prac, jest jedną z podstawowych misji tarnowskiego Muzeum i dlatego szczególnie o jej realizację dbają kolejni dyrektorzy.

Obrazy, szkice i rysunki zostały wykonane przez Stanisława Westwalewicza podczas jego wojennej wędrówki, którą rozpoczął po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej, wstępując do Armii Polskiej gen. Andersa. Są wyjątkowe i stanowią rodzaj szkiców, notatek bystrego i spostrzegawczego obserwatora, kroczącego wraz z szybko przemieszczającą się formacją zbrojną. Wśród wąskiej grupy artystów towarzyszących Andersowi, jedynie Westwalewicz podejmował przede wszystkim tematy nawiązujące do życia poza koszarami, dokumentując to co najciekawsze, czyli m.in. budowle oraz sceny życia codziennego.

Swoją uwagę koncentrował na przedstawianiu postaci ludzkich, typów urody charakterystycznych dla tych rejonów, fragmentów architektury, krajobrazów. Z Armią Andersa Westwalewicz przeszedł cały szlak bojowy, stąd jego dzieła przedstawiają sceny i widoki miejsc, w których jako żołnierz, stacjonował (m.in. Rzym, Florencja, Wenecja, Kair, Jerozolima i inne). Warto zaznaczyć, że z racji złych warunków, nieustającego tempa towarzyszącego przemieszczającemu się wojsku, prace te powstawały nierzadko na zwitkach papieru, przy użyciu słabej jakości materiałów. Warto wspomnieć, że artysta w swoim testamencie zobowiązał spadkobiercę do sprzedaży jedynie całości kolekcji, aby zapobiec jej rozproszeniu.

Całość kolekcji została wyceniona na 156 000 zł, Ministerstwo Kultury wsparło muzeum kwotą 93.000 zł, miasto Tarnów 35.000 zł, a pozostała część to wkład własny placówki.

Stanisław Westwalewicz (ur.13 XI.1906 Kozienice, zm15.V 1997 Tarnów), studiował od 1928 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (pracownie m.in. profesorów Włodzimierza Jarockiego, Karola Frycza, Fryderyka Pautscha). W 1937 w Pałacu Sztuki w Krakowie prezentowana była pierwsza indywidualna wystawa prac artysty. We wrześniu 1939 wstąpił jako ochotnik do wojska, 18 września dostał się do sowieckiej niewoli i trafił do obozu w Kozielsku.

Tu jako jeden z nielicznych więźniów uniknął śmierci w Katyniu. W 1941 trafił do armii Andersa, gdzie początkowo był dowódcą plutonu, a następnie pracował w drukarni wydającej czasopismo "Orzeł Biały". Przez cały okresu wojny tworzył obrazy, wykonywał setki rysunków, które prezentował na wystawach m.in. w Jerozolimie, Damaszku, Kairze i Rzymie. Pozostając żołnierzem 2 Korpusu przeszedł szlak wojenny (min. brał udział w bitwie pod Monte Cassino).

Po wojnie, w 1945, brał udział w pracach założycielskich międzynarodowego stowarzyszenia artystów "Circolo Artistico Internazionale". W czerwcu 1947 powrócił do Polski i zamieszkał w Pionkach pod Radomiem, gdzie przez pewien czas pracował jako nauczyciel rysunków. Od 1962 zamieszkał na stałe w Tarnowie.

W czasie swojej, trwającej kilkadziesiąt lat, artystycznej aktywności Stanisław Westwalewicz wykonał tysiące rysunków, grafik, kilkaset obrazów. Prace te prezentowane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju jak i za granicą (m.in. we Włoszech, USA, Niemczech, Słowacji, Austrii, na Węgrzech). W ostatnim okresie życia artysta miał kilka znaczących wystaw retrospektywnych, m.in. w 1992 w Instytucie Polskim w Wiedniu, w 1993 z okazji jubileuszu 60-cio lecia pracy artystycznej - w Galerii Sztuki Współczesnej w Tarnowie i Pałacu Sztuki w Krakowie. W 1996, w roku 90. urodzin Stanisława Westwalewicza, obrazy jego były eksponowane w Muzeum Regionalnym w Kozienicach oraz w Tarnowie.

Twórczość Stanisława Westwalewicza obejmuje malarstwa sztalugowe głównie martwe natury i pejzaże, obrazy o tematyce religijnej, projektował także witraże. Artysta pracował do ostatnich chwil swego życia. Za swą twórczość otrzymał wiele odznaczeń, nagród i wyróżnień, zarówno w kraju jak i za granicą, m.in.: Włoski Krzyż Zasługi „La croce al Merito di Guerra" (1946), medal "Za zasługi dla miasta Tarnowa" (1980), nagrodę MKiS za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury (1992) i Złotą Odznakę ZPAP (1996).