Droga do wolności...
access_time 2005-08-30 18:54:25
Kino Millennium zaprasza w dniach 3-4.09.05 na przegląd filmowy z okazji XXV-lecia powstania NSZZ SOLIDARNOŚĆ.
Za kilka dni w Kinie Millennium będzie można obejrzeć takie filmy jak  'Przypadek', 'Człowiek z marmuru' , 'Człowiek z żelaza' czy 'Śmierć jak kromka chleba'.

Dnia 3.09.05 (Sobota) o godz.14:00 i 16:00 zobaczymy filmy pt. 'Przypadek' oraz 'Człowiek z marmuru'. Natomiast 4.09.05 (niedziela)  o godz. 14:00 i 16:45 filmy pt: 'Człowiek z żelaza' i 'Śmierć jak kromka chleba'. Na każdy z tych filmów jest wstęp wolny.


Sobota 3.09.2005

Przypadek - godz. 14:00
Rok: 1981, Premiera: 1987.01, 112 min.

Realizując w 1979 r . 'Amatora' Krzysztof Kieślowski zazanczył swoje związki z kinem moralnego niepokoju - nurtem dominującym w polskiej kinematografii końca lat 70. Tworzyły je kolejne utwory o trzydziestolatkach, którzy nie potrafią znaleźć dla siebie miejsca w fasadowo ustabilizowanym społeczeństwie.%%br%%
W 'Przypadku' Kieślowski stworzył jednak swemu bohaterowi możliwości wyboru między trzema rodzajami życiowej aktywności. Ale, jak twierdzi reżyser, 'człowiek jest jak gdyby przeznaczony do postępowania w pewien określony sposób niezależnie od okoliczności. Postać w filmie znajduje się na trzech różnych drogach, ale zasadniczo pozostaje taka sama' [PAT]

Reżyseria: Krzysztof Kieślowski
Scenariusz: Krzysztof Kieślowski
Zdjęcia: Krzysztof Pakulski
Scenografia: Andrzej Rafał Waltenberger
Muzyka: Wojciech Kilar

Obsada aktorska:
Bogusław Linda (Witek Długosz), Tadeusz Łomnicki (komunista Werner; w wersji pierwszej, pojawia się też przez chwilę w wersji trzeciej), Zbigniew Zapasiewicz (Adam, działacz partyjny, znajomy Wernera; w wersji pierwszej), Bogusława Pawelec (Czuszka Olkowska, dziewczyna Witka; w wersji pierwszej), Marzena Trybała (Werka, siostra Daniela, miłość Witka; w wersji drugiej) , Jacek Borkowski (Marek, działacz opozycyjny; w wersji drugiej), Jacek Sas-Uhrynowski (Daniel, przyjaciej Witka z dzieciństwa, emigrant z roku 1968; w wersji drugiej), Adam Ferency (ksiądz Stefan, działacz opozycji; w wersji drugiej, pojawia się też w wersji trzeciej).

Nagrody:
1987 Krzysztof Kieślowski, Moskwa (MFF) - nagroda Stowarzyszenia Filmowców Radzieckich
1987 Krzysztof Kieślowski, Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) - nagroda za scenariusz
1987 Bogusław Linda, Gdynia (do1986 Gdańsk) (FPFF) - nagroda za pierwszoplanową rolę męską.%%br%%



Człowiek z marmuru - godz. 16:00
Rok: 1976, 153 min.

'Człowiek z marmuru' rodził się w bólach. Trzeba było wielu starań i zabiegów by przekonać urzędników i dyrektorów kultury, że ten film nie będzie oskarżeniem komunistycznego państwa. Czy nie był? Był i to na tyle celnym i dotkliwym, że wywołał popłoch. Dzieło Wajdy przeznaczono do ograniczonej dystrybucji, co - miast zmniejszyć - zwiększyło jego rezonans i popularność.
Utwór, będący mistrzowskim połączeniem niekłamanego artyzmu z otwartą krytyką kłamstwa, przemocy i zniewolenia, miał w sobie niezwykłą siłę oddziaływania. Stał się też wielkim wydarzeniem, nie tylko kulturalnym. Oficjalne media próbowały wypaczyć jego sens. Pisano i mówiono, że 'Człowiek z marmuru' jest tylko pożytecznym głosem w konstruktywnej, socjalistycznej dyskusji, dotyczącej - potepionego już przez partię - 'okresu błędów i wypaczeń'. ' Wola  partii' jednak i tym razem rozminęła się z 'wolą narodu'.
Dramatyczne losy Mateusza Birkuta widzowie słusznie odczytali jako metaforę zmagań jednostki z totalitaryzmem. 'Walka Birkuta o prawdę nie skończyła się przecież w latach pięćdziesiątych' - zdawał się mówić za pośrednictwem swego filmu Wajda - 'trwa ona tekże dziś, czego dowodem jest choćby rozpaczliwa szamotanina Agnieszki z telewizyjną nomenklaturą'.%%br%%
Na sukces 'Człowieka z marmuru' złożyły się talent i praca wielu ludzi, zwłaszcza reżysera i odtwórców głónych ról. Porywającą kreację Mateusza Birkuta stworzył młody aktor krakowskiego Starego Teatru Jerzy Radziwiłowicz, znany wcze sniej z zaledwie dwu większych ról filmowych. Absolutną debiutantką na ekranie była natomiast ekspresyjna Krystyna Janda (Agnieszka) - dwudziestopięcioletnia wówczas aktorka warszawskiego Teatru Ateneum.
Uwagę krytyki zwróciła też konstrukcja dzieła Wajdy. Jest ono bowiem nie tylko pasjonującą opowieścią o człowieku zniszczonym przez historię, lecz także skrupulatnym zapisem powstania filmu. Niełatwej często drogi twórcy, na której piętrzą się niezliczone przeszkody w postaci braku pieniędzy, złej woli decydentów, problemów technicznych. Dziś 'Człowiek z marmuru' jest już klasykiem i legendą. Mimo, to wciąż ogląda się go z zainteresowaniem, nie ustępującym 'kinu akcji'.

Reżyseria: Andrzej Wajda
Scenariusz: Aleksander Ścibor - Rylski
Muzyka: Andrzej Korzyński

Obsada aktorska: Jerzy Radziwiłowicz
(Birkut Mateusz oraz Maciek Tomczyk, syn Birkuta), Krystyna Janda ( Agnieszka), TadeuszŁomnicki ( reżyser Jerzy Burski), Jacek Łomnicki (reżyser Jerzy Burski w latach 50-tych), Michał Tarkowski (murarz Wincenty Witek, przyjaciel Birkuta, w latach 70. dyrektor budowy Huty Katowice), Piotr Cieślak (Michalak, ubek  'opiekujący się'  Birkutem, w latach 70. pracownik  'Pagartu'), Wiesław Wójcik  (  towarzysz Jodła,sekretarz partii w Nowej Hucie), Krystyna Zachwatowicz ( Hanka Tomczyk, żona Birkuta), Magda Teresa Wójcik ( montażystka), Bogusław Sobczuk ( redaktor tv).

Nagrody:
1977 Andrzej Wajda, Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) - nagroda dziennikarzy
1978 Andrzej Wajda, Cannes (MFF) - nagroda FIPRESCI
1979 Jerzy Radziwiłowicz, Bruksela (MFF) - nagroda aktorska ' Kryształowa Gwiazda'
1979 Andrzej Wajda, Belgrad (MFF'FEST') - nagroda główna
1979 Jerzy Radziwiłowicz, Belgrad (MFF'FEST') - nagroda aktorska
1980 Andrzej Wajda, Kartagena (MFF) - nagroda specjalna jury
1999 Koniec wieku - ankieta 'Polityki' 9miejsce w ankiecie 'Najciekawsze filmy polskie XX wieku' Rodzaj: Film fabularny%%br%%



Niedziela 4.09.2005

Człowiek z żelaza - godz. 14:00
Rok: 1981, Premiera: 1981.07.27, 147 min

W czasie wydarzeń sierpniowych w 1980 roku autor scenariusza Aleksander Ścibor - Rylski przebywał za granicą. W ciągu sześciu dni na podstawie dokumentów, relacji świadków, zapisów magnetofonowych napisał scenariusz 'Człowiek z żelaza'.  Wyjaśniając tytuł filmu powiedział:'Birkut przyjechał ze wsi na budowę Nowej Huty twardy i takim pozostał. Narasta w nim świadomość, alee jako charakter pozostaje monolitem od początku do końca.%%br%%
Jego syn najpierw prezentuje się jako młody człowiek, dość nieufny i zamknięty w sobie. Jest dopiero takim kawałkiem żelaza, który trzeba wykuć. I wykuwa go życie - śmierć ojca, rok 1976, działalność w wolnych związkach zawodowych i wreszcie sam strajk'.
Fabuła filmu jest kontynuacją losów rodzin Birkutów. Syn Mateusza Birkuta, Maciek Tomczyk, jest robotnikiem w stoczni gdańskiej. Jest także aktywnym działaczem komitetu strajkowego. Dziennikarz radiowy Winkel otrzymuje polecenie zrealizowania reportażu kompromitującego Tomczyka. Winkel przyjeżdża do Trójmiasta, składa wizytę Badeckiemu, przedstawicielowi lokalnych władz. Badecki stara się uświadomić, jak ważna jest dla władzy sprawa tego reportażu. Winkel próbuje się przedostać na teren strajkującej stoczni. Bezskutecznie. W tłumie zgromadzonym przed bramą zakładu spotyka dawnego znajomego Dziadka, któremu kiedyś załatwił pracę w telewizji gdańskiej. Dziadek opowiada mu o Tomczyku, który jest jego kolegą ze studiów.
Aby uzyskać przepustkę na teren stoczni, Winkel odwiedza rodzinę działaczki związkowej Wiesławy Hulewicz. Dowiaduje się o małżeństwie Agnieszki, która w roku 1976 robiła film o Birkucie, z Maćkiem Tomczykiem.  Teraz Agnieszka osadzona w areszcie za popieranie strajku. Dzięki znajomościom w milicji Winkel uzyskuje widzenie z nią. Dziewczyna opowiada dziennikarzowi - zna go z resztą z czasów pracy w telewizji - historię swej znajomości i małżeństwa z Birkutem. Ta rozmowa ostatecznie przekonuje go o słuszności żądań strajkujących. Postanawia, że  reportaż, który miał zrobić,  nigdy nie powstanie. Komisja Rządowa i Międzynarodowy Komitet Strajkowy podpisują porozumienie.

Reżyseria: Andrzej Wajda
Scenariusz: Aleksander Ścibor - Rylski
Zdjęcia: Edward  Kłosiński
Scenografia: Allan Starski
Muzyka: Andrzej Korzyński

Obsada aktorska: Jerzy  Radziwiłowicz
(Maciek  Tomczyk, syn Birkuta - Mateusz Birkut), Krystyna Janda (Agnieszka), Marian Opania (Winkel), Irena Byrska ( matka Hulewicz), Wiesława Kosmalska ( Wiesława Hulewicz), Bogusław Linda (Dziadek), Franciszek Trzeciak (Badecki), Janusz Gajos ( zastępca szefa Radiokomitetu), Andrzej Seweryn (kapitan Wirski), Marek Kondrat (Grzenda), Jrzey Trela ( Antoniak, działacz opozycji), Krzysztof  Janczar (Kryska, przyjaciel Maćka w 1970), Krystyna Zachwatowicz - Wajda (Hanka Tomczyk, żona Birkuta), Bogusław Sobczuk (redaktor tv)

Nagrody:
1981 Andrzej Wajda  Cannes (MFF) - Złota Palma
1981 Andrzej Wajda Cannes (MFF) - nagroda Jury Ekumenicznego
1981 Andrzej Wajda Gdynia ( do 1986 Gdańsk) (FPFF) - nagroda 'Solidarności'
1981 Andrzej Wajda Łagów (LLF) -  srebrne Grono nagroda specjalna przyznana przez społeczeństwo Łagowa oraz dyrekcję LLF
1982 Oscar (Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej) nominacja w kategorii: film obcojęzyczny%%br%%



Śmierć jak kromka chleba - godz.  16:45
Rok: 1994, 116 min.

Filmowy zapis pacyfikacji kopalni 'Wujek' - najtragiczniejszego epizodu stanu wojennego. Kazimierz Kutz z wielką dbałością o szczegóły zrealizował patetyczny fresk o tamtych dramatycznych wydarzeniach. Jego film, o niewestionowanej wartości artystycznej, jest też swoistym hołdem dla odwagi i determinacji górników, którzy nie zawahali się oddać życia za ideały Sierpnia.
Katowice, noc z 12 na 13 sierpnia 1981 roku. Jednostki wojskowe zajmują strategiczne punkty miasta. Niebawem generał Jaruzelski ogłosi w telewizji wprowadzenie stanu wojennego. Grupa zomowców, rozbijając związkową ochronę, wyciąga z mieszkania przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Kopalni 'Wujek'. Wieść o tym szybko przedostaje się do górników. Początkowo zaskoczeni, wkrótce reagują spontanicznym protestem. 14 grudnia w zakładzie wybucha strajk. Robotnicy domagaja się zniesienia stanu wojennego i uwolnienia przewodniczącego. Negocjacje z władzami kończą sie fiaskiem. Wojsko, ZOMO i milicja przygotowują szturm na kopalnię.%%br%%
Mimo, że bohaterem filmu Kutza jest zbiorowość, reżyser nie miał problemu z namówieniem do współpracy renomowanych aktorów. Wielu z nich, choć pojawia się tylko w mniejszych lub większych epizodach, zagrało na najwyższym poziomie. W pamięci pozostają zwłaszcza: wewnętrznie skupiona kreacja Janusza Gajosa jako inżyniera Miodka, Jerzy Radziwiłowicz w kluczowej roli proboszcza oraz pełen dramatyzmu i ekspresji występ Teresy Budzisz - Krzyżanowskiej, odtwarzającej postac lekarki, pomagajacej rannym górnikom. Utrzymany w paradokumentalnej stylizacji utwór Kutza wzbudził zachwyt ktytyków, przeważnie rekrutujących się z ludzi, którzy podobnie jak reżyser silnie przeżyliwprowadzenie stanu wojennego.
Przedstawicieli młodego pokolenia 'Śmierć...' może miescami razić dłużyznami w sekwencjach batalistycznych. Niezależnie od tego, 'Śmierć jak kromka chleba' wciąż pozostaje jednym z najważniejszych filmów o stanie wojennym. Przenikliwie odtwarza świadomość strajkujących, którzy ze zwykłych ludzi stają się współtwórcami mitu. Dzięki elegijnej muzyce Wojciecha Kilara, łączącej elementy śląskich melodii z kościelnym chorałem oraz uniwersalizacji męczęństwa strajkujących film Kutza przypomina widowisko pasyjne. Jego mottem stają się słowa z górniczej szatni: 'Nie pal, zachowaj czystość'. W interperetacji proboszcza nabierają one symbolicznego znaczenia: Nie dopuść do siebie nienawiści, pielęgnuj wewnętrzną potrzebę wolności. Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie 1994 roku. Honorowe Wyróżnienie Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1994 roku.%%br%%

Reżyseria: Kaziemierz Kutz
Scenariusz: Kaziemierz Kutz
Zdjęcia: Wiesław Zdort
Muzyka: Wojciech Kilar

Obsada aktorska:
Janusz Gajos ( Miodek, przewodniczący samorządu pracowniczego), Jerzy Trela (górnik Skarga), Jerzy Radziwiłowicz (proboszcz), Mariusz Benoit (górnik Krasucki), Roman Gancarczyk (górnik Jurek Putek, członek komisji Reziwyjnej 'Solidarność'), JanPeszek (major WP, przedstawiciel WRON), Przemysław Branny (górnik Tadeusz), Ryszard Jasiński (górnik Gładysz), Szymon Kuśmider ( górnik Grzegorz Handy), Teresa Budzisz - Krzyżanowska( lekarka), Anna Dymna (żona górnika Józefa), Małgorzata Hajewska (Ania, pielęgniarka w przychodni zakładowej)

Nagrody:
1994 Kaziemierz Kutz Łagów (LLF) - Złote Grono
1994 Kaziemierz Kutz Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) - Wyróżnienie Specjalne Jury
1994 Kaziemierz Kutz Gdynia( do 1986 Gdańsk ) (FPFF) - nagroda Prezydenta Gdyni
1994 Kaziemierz Kutz Syrenka Warszawska ( nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) -  w kategorii filmu fabularnego.

(Opisy na posdstawie bazy danych 'Filmu Polskiego')%%br%%



C.Ch.








Komentarze...
testststs 10,2,9,1,A