![]()
Kino „Marzenie” rozpoczyna nowy cykl pod hasłem „KINO WEEKENDOWE”. W cyklu tym będą prezentowane filmy warte obejrzenia, ale dość rzadko mające szanse gościć na dużym ekranie. Chociaż będą to głównie produkcje europejskie, to cykl rozpoczynamy filmami „made in USA”. Ich twórca pochodzi jednak z Europy.
CHARLES CHAPLIN – bo o nim mowa - urodził się w Londynie w 1889 roku, od dzieciństwa występował z rodziną w prowincjonalnym music hallu. Po śmierci ojca, w 1901 roku pracował jako sprzedawca kwiatów, u fryzjera, w mydlarni, gabinecie lekarskim, fabryce szkła, składzie papierniczym, handlował starzyzną, robił zabawki. Pierwsze sukcesy teatralne osiągnął w wieku 14 lat (pikolak Billy w sztuce W. C. Gillette „Sherlock Holmes" i w spektaklach H. A. Saintsbury'ego, np. „Jim, romans z Krainy Obfitości"), pisała o nim prasa branżowa, wyjeżdżał na tournee. W zespole Freda Karno wykonywał, od 1908 roku, numery cyrkowe, pantomimiczne, tu zaczęła się jego światowa kariera. W czasie tournee po USA w 1914 roku zaangażowany został przez Macka Senneta do filmu. Do 1919 wystąpił w kilkudziesięciu krótko i średniometrażowych obrazach: Charlie bokserem, Charlie włóczęga, Emigrant, Charlie policjantem, Psia dola, Charlie żołnierzem.
W atmosferze skandalu wokół jego osoby i oskarżeń o sympatie prokomunistyczne, uznany za „cudzoziemca niepożądanego w USA” Chaplin wyjeżdża do Europy i tutaj pozostaje. Zrealizował między innymi: Brzdąca (pierwszy film długometrażowy Chaplina), Gorączkę złota (1925), Cyrk (ostatni film niemy), Światła wielkiego miasta (1931), Dzisiejsze czasy (1936), Dyktator (1940), Światła rampy (1952), Król w Nowym Jorku (1957).
Opublikował wspomnienia Moja autobiografia. W 1954 roku uhonorowano go Światową Nagrodą Pokoju, a w roku 1971 nagrodzono Oscarem za całokształt twórczości. Sześć lat później Charles Chaplin zmarł śmiercią naturalną. W 1992 roku Richard Attenborough nakręcił film biograficzny o jego życiu i twórczości.
„Weekend z Chaplinem” –
18.04 (piątek), godz. 17:00 – „BRZDĄC”
19.04. (sobota), godz. 17:00 – „GORĄCZKA ZŁOTA”
20.04 (niedziela), godz. 16:00 – „DYKTATOR”
Brzdąc (The Kid)
komedia / dramat, USA, 1921, 60 min
Pewnego dnia kobieta zostawia dziecko w limuzynie milionera z dołączonym liścikiem o treści: „ktokolwiek znajdzie tę sierotę, niech kocha ją i obdarzy opieką”. Limuzyna zostaje skradziona przez złodziei, którzy wyrzucają malca do kosza na śmieci. Charlie Włóczęga znajduje dziecko i próbuje stworzyć mu dom. Robi dziecięcą butelkę ze starego dzbanka do kawy i konstruuje nocnik, wycinając siedzenie z krzesła. Pięć lat później Charlie i jego mały przyjaciel zakładają wspólny interes, w którym Włóczęga jest szklarzem, a chłopiec zapewnia mu stałych klientów, wybijając szyby w domach z sąsiedztwa.
W międzyczasie matka chłopca staje się gwiazdą operową. Kobieta zaczyna pomagać dzieciom ze slumsów w nadziei, że uda jej się odszukać synka. Kiedy Brzdąc nagle choruje, Edna wzywa do niego lekarza. Doktor przypadkiem dowiaduje się, że mały jest nielegalnie adoptowany i informuje o tym władze. Pracownicy sierocińca przychodzą do Charliego, aby zabraćchłopca...
Trudno nie zachwycić się Brzdącem, z jego staroświecką kombinacją patosu i humoru. Film stanowi kwintesencję chaplinowskiego stylu i prawdopodobnie w ciągu pięćdziesięciukilku minut jest w stanie przekonać nas o geniuszu Chaplina bardziej niż jakiekolwiek inne jego dzieło. Ten film uczynił Chaplina czołowym filmowcem w Hollywood, gwiazdą, która nie zgasła od prawie stu lat. (John J. Puccio, Dvdtown.com)
Gorączka złota (The Gold Rush)
komedia, USA, 1925, 69 min
Legendarny Włóczęga, tym razem jako samotny i cherlawy poszukiwacz złota, dołącza do krzepkich, rosłych mężczyzn i ich gorączkowej gonitwy w nieznane. Ambitny słabeusz, nieprzystosowany do życia w brutalnych warunkach musi stawić czoła północnym mrozom Alaski. Niezwykle barwna chaplinowska komedia, w której błyskotliwa i przewrotna fabuła staje się pretekstem dla całej serii klasycznych filmowych gagów.
Gorączka złota miała być pewnego rodzaju podsumowaniem, symboliczną panoramą losu kogoś, z kim może się utożsamiać zdecydowana większość ludzi: biedaka, skazanego nie tylko na poszturchiwanie przez innych, ale na ustawiczną walkę z przeciwieństwami przyrody i złośliwościami przypadku. Rezultat przerósł chyba nawet marzenie swojego autora: pełne olśniewających pomysłów arcydzieło, które stało się najpopularniejszym utworem ekranowym świata. Właśnie dlatego, że tragikomedia została opowiedziana nie tylko z uniwersalną, zrozumiałą dla każdego prostotą, że nie tylko łączy w sposób nieporównywalny żywiołową radość śmiechu ze wzruszeniem najintensywniejszym, bo poruszającym najprostsze i najgłębsze ogólnoludzkie struny uczuć – ale także jest ucieleśnieniem optymistycznie pojmowanej prawdy życia, najpiękniejszym filmowym poematem miłosnym, dziełem osobistym dla każdego. A. Garbicz, J. Klinowski: "Kino – wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego." Kraków 1981
Dyktator (The Great Dictator)
Komedia, USA, 1940, 126 min
Pełna paradoksów i niezwykle odważna komedia, w której Charlie Chaplin postanowił zabawić się swoim scenicznym wizerunkiem, by przestrzec świat przed skutkami totalitaryzmu. Tym razem niezdarny Charlie Włóczęga jako żydowski fryzjer okaże się łudząco podobny do pewnego charyzmatycznego dyktatora, który jest tak wszechmocny, że ze strachu przed samym sobą musi trzymać się zasłony. Choć fryzjer i dyktator są kompletnie identyczni, tylko jeden z nich może stracić życie za to, że jest Żydem i brunetem. Jednak seria przypadków i pomyłek sprawi, że pewnego dnia role się odwrócą...
*Źródło: www vivarto.pl
Kino "Marzenie" zaprasza!
